Ximena e a liberdade
Supor que Ximena González crer na democracia.
Basicamente porque formar parte do sistema. Á concelleiro nacionalista
supor, xa que logo, o respecto á liberdade de expresión. Pero ser moito
supor. O venres, cando un xornalista de La Voz cumprir co seu deber (ir,
ver, escoitar e contar) non lle gustar. Usar o foro público que ser o
pleno do Concello de Ourense para mostrar o seu apoio a Arnaldo Otegui. E
cando o seu intervención («porque estar preso por defender a liberdade
do seu país») converter en noticia non dubidar en censurar ao xornalista
e en acender a mecha das rede social. Activar un escrache dixital
contra o redactor porque, no seu opinión, a criminalizaba polo seu
declaración. Nada máis lonxe da realidade: contar o que pasar e así
quedar recoller no xornal pero tamén na acta do pleno. Dicir Ximena (de
paso dar lección de xornalismo cando se lle descoñecer formación ou
experiencia respecto diso) que a información quedar coa anécdota e non
con outro cuestión de interese municipal. Pero esquecer que ser ela quen
sacar a pasear a Otegui. E así, a muller á que se lle encher a boca
falar de liberdade, se atragantó.
Sen xornalismo, Ximena, non hai democracia. Sen
xornalista que o exercer sen molestia, tampouco. Poida que o problema
ser que a ti non che interesar. Que estar a outro cousa. Pero nese caso
pensar (e este ser o meu opinión, a meu, e poder dar) que ter que facer
mirar.
Seja o primeiro a comentar
Publicar un comentario